Rozdział X

wyciągnęłam ręce i wczepiłam je w jego loki a nasze usta złączyłam w pocałunku.
____________________________________________________________
Całowaliśmy się przez parę minut. Potem opadliśmy na łóżko. Byłam taka szczęśliwa. Całowaliśmy się, ale do niczego nie doszło. Byłam za młoda.
- Kochanie przepraszam Cię- zaczęłam-Nie...
- Za co?- przerwał mi - Za cudowny pocałunek?
- Za...- zawiesiłam się. Skoro już zapomniał, to może lepiej mu nie przypominać- Bo nie kupiłam Ci nic na urodziny.- skłamałam
- Ty jesteś najlepszym prezentem- powiedział i pocałował mnie w czoło. Uśmiechnęłam się i wstałam z łóżka. Wyszłam z pokoju i zostawiłam zdezorientowanego Harry 'ego w pokoju. Poszłam do pokoju Liama. Wróciłam   trzymając za plecami prezent dla Harry' ego.
-Żartowałam. Ale miło było usłyszeć, że ja jestem najlepszym prezentem.- Uśmiechnęłam się i wyciągnęłam zza pleców małego czarnego kotka
- Może być? - zapytałam kładąc kotka na kolanach Harry' ego.
- Śliczny.- powiedział i przytulił mnie- Dziękuję, skarbie. - Mimowolnie się uśmiechnęłam. Nikogo oprócz nas nie było. Chłopcy wyszli na miasto ze swoimi dziewczynami. Wyszłam z pokoju żeby przynieść nam herbatę. Byłam już przy schodach, kiedy nagle strasznie zabolał mnie brzuch. Zatrzymałam się i oparłam o ścianę. Zamknęłam oczy w oczekiwaniu na ustanie bólu. Ból bardziej się nasilił. Nie chciałam wołać Harry' ego.  Zaraz zrobił by wielką aferę z niczego. Jednak w pewnym momencie ból stał nie do zniesienia.
- Harry.- zawołałam. Oddychałam płytko i spazmatycznie.- Harry!- Przybiegł.
- Skarbie co się stało?- zapytał przerażony.
- Brzuch... mnie...AUU!.- Wziął mnie na ręce, zaniósł do salonu i położył na kanapie. Zadzwonił po pogotowie.
***
Obudziłam się w białym pomieszczeniu. Zaczęłam mrugać aby wyostrzyć sobie obraz. Harry chodził nerwowo po pokoju.
- Skarbie...- szepnęłam. Natychmiast przestał chodzić po pokoju, spojrzał w moją stronę, a gdy upewnił się, że naprawdę się wybudziłam podbiegł do łóżka.
-  Zabije gnojka. Obiecuję.- wyszeptał i pocałował mnie w rękę.
- Co? Co się stało?- zapytałam.
- Twój były. Jak Cię zgwałcił to Ty... jesteś w ciąży.
- Nie!- krzyknęłam.- Nie..- powiedziałam i rozpłakałam się.
- Wszystko będzie dobrze.- pocieszał mnie.
- Nic nie będzie dobrze! Noszę w sobie dziecko faceta, którego nie kocham!- mówiłam przez łzy.- Kocham Ciebie!
- Wiem. Wszystko będzie dobrze. Obiecuję.
***
Wypisali mnie ze szpitala. Okazało się że ciąża była zagrożona, ale uratowali to dziecko. Nie chciałam tego dziecka. Było mi wszystko jedno co się z nim stanie. Postanowiliśmy więc, że pójdziemy do klubu. I tak było. Tańczyliśmy, klub opustoszał po północy. Byliśmy tylko my. Ja i Harry, oraz barman w drugim końcu klubu, który zresztą wyszedł na zaplecze. Rozmawialiśmy. W końcu zdecydowaliśmy, że to dziecko jednak zostanie. Będziemy udawać, że dziecko moje i Harry' ego. Mój były nie musi o niczym wiedzieć. Postanowiliśmy więc wyjść z klubu. Nagle ktoś wszedł do klubu. Wyglądali groźno. Było ich trzech. Wychodziliśmy, gdy nas zatrzymali. Złapali od tyłu i zaciągnęli , na sam środek sali. Mnie trzymał trochę z boku, a dwóch pozostałych rzuciło Harrym o podłogę na moich oczach. Wyrywałam się. Kopnęli go w brzuch, ja też to odczułam chociaż stałam z boku, szarpałam się, krzyczałam, wiłam się w ramionach tego idioty. A oni kopali Harry' ego bili go, rzucali nim o ściany. Kiedy skończyli z Harrym, kiedy zostawili go nieprzytomnego na ziemi, rzucili mnie na niego i zaczęli kopać i bić, krzyczałam, wzywałam pomocy. Nikt nie nadszedł. Ból brzucha był nie do zniesienia. Oni odeszli gdy zostawili nas- nieprzytomnego Harry' ego i mnie na wpół nieprzytomną od bólu brzucha. Tak silny był ów ból, że nic nie mogłam zrobić. Tylko wiłam się po posadzce krzycząc i płacząc z bólu. Harry nadal był nieprzytomny. Nikt nie może nam pomóc. Zrozumiałam, że to koniec...